منطق عبارت است از روش درست اندیشیدن و در عرصه‌ی اندیشه درست استدلال و استنتاج کردن. به بیان دیگر منطق دانشی‌ست که روش درست و اصولی رسیدن از مفروضها به حکمها و اثبات آنها را می‌آموزد و شیوه‌ی درست استدلال‌کردن و برهان‌آوردن و نتیجه‌گرفتن را یاد می‌دهد...

وقتی که ابر راکد اندوه
آن توده‌ی سترون بی‌بار و نابه‌کار
با آن کدورت متراکم
در آسمان آبی احساس
جاگیر می‌شود...

هوم (هومه= هوم‌یزد= هوم‌ایزد) نام ایزدی‌ست که در اوستا به عنوان پسر اهورامزدا و موبدایزد و جان و روح و نگهبان گیاه مقدسی به همین نام معرفی شده و "یشت" (سرود) بیستم از "یشتها" (یکی از بخشهای پنج‌گانه‌ی اوستا)- به نام "هوم‌یشت"- به نیایش و ستایش او اختصاص دارد. در اوستای جدید، در یسناهای نهم و دهم و یازدهم، هوم‌ایزد ستایش شده و درباره‌اش این توصیفها بیان شده...

هدایت و نوشین با وجود تفاوتهای چشم‌گیری که از نظر شخصیت فردی و بینش اجتماعی- سیاسی داشتند، دوستانی بسیار صمیمی بودند و از خیلی نظرها- از جمله از نظر شخصیت فرهنگی و فرهیختگی- مشابه، و از نظر فرهنگ‌دوستی، پیش‌رفت‌طلبی، نوگرایی، آزادی‌خواهی، عدالت‌جویی، جهل‌ستیزی و ایران‌دوستی- هم‌راه و هم‌اندیش بودند و ...

سالها بعد، یک روز صبح اول وقت، برای گرفتن عکس فوری گذرم به عکاس‌خانه‌ی "سارخوان" افتاد. توی عکاس‌خانه هیچ‌کس نبود، جز پیرمردی که پشت پیش‌خوان نشسته و روی میز جلوش پر بود از عکسهای ریز و درشت مرد و زن و بچه در قطعهای مختلف. پیرمرد وقتی فهمید آمده‌ام یک عکس فوری جهت چسباندن به تذکره‌ام، بیندازم، راهنمایی‌ام کرد به طرف اتاق تاریک عکاسی...

دکتر م.ه.شفیعیها استادم در دانشکده‌ی فنی بود. در سال دوم دانشکده دو درس با او داشتم. در ترم اول درس یک واحدی "خط‌کش محاسبه" و در ترم دوم درس سه واحدی "جبر خطی" و هردو درس درسهای سختی بودند و قبولی در آنها دشوار. "خط‌کش محاسبه" ابزاری بود برای محاسبات ریاضی پیش از رایج شدن ماشین حساب مهندسی...

محمدرضا میرزاده‌ی عشقی در سال 1273 خورشیدی در شهر همدان زاده شد. تحصیلات ابتدایی‌اش را از مکتبهای محلی شروع کرد، سپس در مدرسه‌ی "الفت" و "آلیانس" آن را ادامه داد و در کنار زبان فارسی، زبان فرانسه را هم آموخت. در هفده سالگی ترک تحصیل کرد و به فعالیتهای فرهنگی و مطبوعاتی روی آورد و از همین زمان به سرودن شعر پرداخت...

نگار خوش‌روی حافظ موجودی شگفت‌انگیز است. بعضی از خصوصیتهای بارز او اینها هستند: حاضرجوابی- خنده‌رویی- طنازی- شوخ‌طبعی- بذله‌گویی- زیرکی- نکته‌سنجی و ...در این نوشته تنها به صفت خنده‌رویی او می‌پردازم و نمونه‌هایی از بیتهایی از دیوان حافظ را که بیانگر این خصلت خوب نگار نازنین و شیرین اوست، ارائه می‌دهم...

هوا بدجوری گرفته. آسمان توهم است. نگاهش که می‌کنی دلت می‌گیرد. از دیروز ابرهای سیاه خسیس کیپ کیپ آسمان را پوشانده‌اند، بدون این‌که نم پس بدهند. ابرهای عقیم بی‌باران. ما- بچه‌های آن تو- و چند تا از همسایه‌هاش، تو این هوای دلگیر، ساکت و صامت، دور تا دور قبر ایستاده‌ایم. هیچ زنی بین‌مان نیست. از فامیل‌هاش هم کسی نیست...

ایده‌ی وجود نوعی خاص از هوش یا ادراک که به طرز منحصربه‌فردی زیبایی‌شناسانه است، اساس نظریه‌ی کلی زیبایی‌شناختی شوپنهاور را تشکیل می‌دهد. بر اساس این نظریه، هر شعر ناب باید از دل این هوش و ادراک خلق شود و در جهت یاری رساندن به بازآفرینی و برانگیختن همان حالت در ذهن مخاطب باشد...