یلدا!
ای دیرپاترین شب دنیا!
تو زادروز نوری و میلاد مهرشید
آبستن ستاره‌ی امید...

 ابونصر محمد فارابی در سال 249 خورشیدی در شهر فاراب که اینک اترار نام دارد و در سرزمین ترکستان (ترکمنستان امروزی) واقع است، زاده شد. پدرش که اصلیت ایرانی داشت، با زنی از ترکان فاراب ازدواج کرده بود و از سرداران سپاه ترکان بود. خانواده‌ی فارابی خانواده‌ای ثروتمند و دارای موقعیت اجتماعی ممتاز بود و در این خانواده‌ی مرفه او رشد و پرورش یافت و ...

در ادبیات اروپا، قدیمیترین آثار ادبی به جا مانده درباره‌ی دیوانگی و دیوانگان متعلق به سده‌های میانه است. "کشتی دیوانگان" (1497میلادی) اثر برانت آلمانی و "قایق دیوانگی زنان سبک‌مغز" (1498میلادی) اثر یوس باد بلژیکی دو اثر از قدیمیترین آثار به یادگار مانده از سده‌های میانه درباره‌ی دنیای جنون هستند...

"مادرم، ایران" کتاب شعری‌ست شامل پنج شعر کم‌وبیش بلند نیمایی، سروده‌ی شاعر گران‌مایه- علی‌رضا طبایی. این کتاب توسط انتشارات شادان در آخر بهار سال 1391 منتشر شده است. نام کتاب برگرفته از نام آخرین شعر کتاب است و شاعر کتابش را به فرزندانش و فرزندان ایران تقدیم کرده است. در این معرفی نگاهی گذرا کرده‌ام به ...

ساعت هشت صبح دوشنبه ۲۰ فوریه سال ۲۰۲۰ وقتی پروفسور آلبرت شرودینگر در لابراتوار را باز می‌کند و داخل می‌شود، پدرش، پروفسور ماکس شرودینگر، را می‌بیند که پشت میز کارش نشسته، دستگاه E-M-N-WTS جلوش است، روی آن خم شده و دارد با آن ور می‌رود. نگران نگاهی به گاوصندوق پدرش که بغل میز است، می‌اندازد. در گاوصندوق نیمه باز است. با صدایی عصبی می‌گوید...

جنون همیشه موضوعی جذاب برای ادبیات جهان از سده‌های میانه به بعد بوده و توجه آن را به خود جلب کرده است. دیوانگان و دیوانگی ادبیات را مجذوب می‌کرده و جنون برایش دنیایی پررمزوراز بوده است. ادبیات کنجکاو بوده که به داخل جهان جنون سرک بکشد و بفهمد در آن دنیای اسرارآمیز چه خبر است و چه می‌گذرد...

میترا! دلم گرفته از این فصل خشک‌خو
از این دیار محتضر، این شهر زردرو
از این هوای ساکن سربی
از این فضای تنگ نفس‌گیر
از چشمهای خسته‌ی خاکستری‌نگاه...

ایزدمهر در زبان اوستایی "میترا" و در زبان پهلوی "میتر" نامیده می‌شد. به باور ایرانیان باستان این ایزد پل ارتباطی بین روشنایی ازلی و روشنیهای این‌جهانی بود و پرتوهای روشنایی را از جهان ازلی به جهان سپنجی می‌آورد و به جهانیان هدیه می‌بخشید. گروهی هم بر این باور بودند که او واسطه‌ی بین آفریدگار و آفریدگان است...

عبیدالله قزوینی از خاندان زاکانیان قزوین بود و در شعر هم تخلصش عبید بود بنابراین در تاریخ ادبیات ایران به نام عبید زاکانی شهرت یافته است. او در سده‌ی هشتم خورشیدی می‌زیست. تاریخ تولدش معلوم نیست ولی تاریخ مرگش سال 749 خورشیدی بوده است. در کودکی و نوجوانی به یادگیری دانشهای آن زمان و به مطالعه‌ی کتابهایی که در دسترسش بود و نوشته‌های دانشمندان و حکیمان پرداخت...

مطرب در سالهای عمر سرشار از رنج و محنت و آکنده از تلخ‌کامی و حرمان حافظ یکی از سه یار مهربان و رفیق موافق او بوده که حضورشان و صحبتشان تلخی تنهایی‌اش را به شیرینی همدلی تبدیل می‌کرده است. دو یار دیگرش ساقی و شاهد بوده‌اند  که هم‌راه با مطرب مثلث سه یار مهربان و سه رفیق دل‌گشای او را تشکیل می‌داده‌اند...