در قلب شهر همدان، در کوچه‌پس‌کوچه‌های نزدیک بازار و در ابتدای خیابان دکتر شریعتی، یکی از زیارتگاههای مهم کلیمیان ایران و جهان قرار دارد- آرامگاه استر و مردخای. آرامگاه از سنگ و آجر ساخته شده و از نمای بیرونی و سبک معماری‌اش چنین برمی‌آید که بنای کنونی‌اش در سده‌ی هفتم خورشیدی، بر روی ساختمان قدیمیتری که متعلق به سده‌ی سوم خورشیدی بوده...

پرستو به جوجه‌اش كه بی‌صبرانه مشتاق و منتظر آموزش پرواز بود، چنين نصيحت كرد: پرواز را می‌خواهی چه كنی؟ جوجه‌ی كوچولوی من! دنيا جز سياهی و پليدی و تباهی چيزی برای ديدن ندارد. می‌خواهی پرواز بياموزی كه كجا بروی و چه ببينی؟ هيچ كجا رنگی از آشنايی، روشنی و مهربانی نيست. تاريكی همه جا را پر كرده و دشمنی و كين‌توزی دنيا را با زهرهای مسمومش آکنده است...

كوه با حسرت و افسوس به رود كه در حال بدرود گفتن و رفتن بود نگاه كرد و گفت: حالا كه داری می‌روی مرا از ياد مبر، ای محبوب دلبندم! و بدان كه من با تمام وجود و با همه‌ی گنجايش قلب سنگی‌ام عاشقانه دوستت داشته و دارم، هميشه به ياد توام، و هميشه چشم‌انتظارت و منتظر بازگشتت ايستاده‌ام و خواهم ایستاد...

دوستداران موزيك كلاسيك با آهنگ دريا- ساخته‌ی كلود دبوسی- آشنا هستند. اين آهنگ زيبا كه نمونه‌ی درخشانی از موسيقی مكتب امپرسيونيستم است، دارای سه بخش است كه زيباترين بخش آن، بخش سوم با عنوان "گفت‌وگوی باد و دريا" است. متن زير برداشتی‌ست از اين آهنگ و حس مرموز و دل‌انگيز حاصل از شنيدن آن را بازتاب می‌دهد...

بركه از ماه كه در آغوشش نشسته بود و بازيگوشانه بر امواج نرمپویش می‌رقصيد، پرسيد: برای چی از آن بالا به این پایین آمده‌ای؟ در قلب بی‌قرار من به جست‌وجوی چه چيز اين‌طور سبك‌سرانه جست‌وخيز می‌کنی؟
ماه خنده‌ای شاد و طناز سرداد و پر از ناز و كرشمه گفت...

روزی از روزها، سعدی شیرین‌سخن کنار آب رکناباد، در سایه‌ی درخت لیمویی نشسته و سرگرم اندیشه بود. همان‌طور که غرق در امواج اندیشه و خیال بود ناگهان دخترک پری‌پیکر آفتاب‌رویی روبه‌رویش ظاهر شد و کنارش نشست. بعد دست در بازوی سعدی انداخت و اندام نرم و نازک و عطرآگینش را به او فشرد. سعدی هیجان‌زده از او پرسید که کیست...

مردی پیشاپیش روان بود، مردی که گاه به گاه سرودی خوش می‌خواند. آن‌گاه که شور رهنوردی به سوی خویش و شوق گذر کردن از خود در وجودش هم‌سنگ می‌شدند، او سکوت می‌کرد و خاموش پیش می‌رفت. ساکت تماشا می‌کرد تا ببیند کدام‌یک در او پیروز می‌شوند. ولی هرگاه یکی از این‌دو نیرویی بیشتر می‌یافتند و ...

ساعتی به غروب خورشید مانده بود که پس از ماهها نبرد، اهریمن گیومرت را بر زمین افکند و بر سینه‌اش نشست. پس‌آن‌گاه، از بسیاری شادمانی از پیروزی بر قویترین دشمنش، قهقهه‌ای شوم و نفرت‌انگیز سر داد و گفت:  ها ها ها ها... ها ها ها ها... می‌خواهم تو را بلمبانم. خود برگزین و بگو از کدام اندام تو لمباندن آغاز کنم. از پایت یا از سرت؟...

بادبادك به آسمان گفت: مرز تو كجاست؟
آسمان گفت: همان‌جا كه ذهن تو متوقف مى‌شود، آن‌جا مرز من است.
بادبادک به آسمان گفت: و اگر ذهن من جایی متوقف نشود؟
آسمان گفت: آن وقت من مرزی نخواهم داشت...

ارنواز پرسید: شنیده‌ای که آژی‌دهاک اهرمن‌تبار چه خواب هول‌انگیزی برایمان دیده؟
شهرناز گفت: آری. شنیده‌ام و از شنیدنش با تمام وجود بر خود لرزیده‌ام و از هراس تا آستانه‌ی مرگ رفته‌ام. از آن زمان که این خبر شوم را شنیده‌ام روانم سخت نژند و تنم نزار شده...