شهریار اگرچه در مجموع شاعری سنتگرا بود و در دامن سنتهای کهن شعر پارسی پرورش یافته بود ولی در سنتگرایی اندیشه و شعر او تا پیش از پنجاه سالگی رگههایی چشمگیر از نوگرایی دیده میشود. او در شعرهایش بارها از دلبستگی و وفاداریاش به سنتها وهنجارهای شعر کلاسیک فارسی- به ویژه قالبهای غزل و قصیده- سخن گفته و ... |