فريدون توللی در سال 1298 در شيراز متولد شد. پس از پایان تحصیلات دبیرستانی در شیراز، راهی تهران شد و در دانشگاه تهران در رشته‌ی باستان‌شناسی مشغول تحصیل شد و پس از چهار سال تحصیل در این رشته فارغ‌التحصیل شد. نخستین کار دولتی او در اداره‌ی ثبت اسناد و املاک آن روزگار بود، ولی پس از چندی به اداره‌ی باستان‌شناسی انتقال یافت و ...

چند سال پس از این‌که نیمایوشیج راه تازه ای در عرصه‌ی سرودن شعر در پیش گرفت و شروع به سرودن شعرهای موزون آزادش کرد، آرام آرام جوانان نوپو و نوجویی که هوادار نوگرایی و راه‌ورسم‌های تازه بودند به او گرویدند، پیرو راهش شدند، و به سبک او شعر سرودند. نخستین کسی که پیرو شیوه نوین نیمایوشیج شد و آن را برای سرودن شعر برگزید منوچهر شیبانی بود...

اسماعیل شاهرودی در روز دهم بهمن سال ۱۳۰۴ در دامغان به دنیا آمد. دوران کودکی و نوجوانی را در دامغان و شاهرود گذراند و تحصیلات دبیرستانی خود را در شاهرود به پایان رسانید. سپس برای یافتن کار و ادامه دادن تحصیلات به تهران آمد و در وزارت فرهنگ استخدام شد و چند سالی را به آموزگاری، کارمندی و دبیری گذراند...

ژاله اصفهانی با آن‌که زن و مادر و خواهر بود، ولی پیش و بیش از این‌که زن و مادر و خواهر باشد، انسان بود. بنابراین حساسیتش به مسائل انسانی و دردها و رنجهای بشری بیشتر از حساسیتهای زنانه‌اش بود. به همین دلیل در مجموعه‌ی شعرهایش بسی بیشتر از شعرهای خاص زنانه، شعرهای عام انسانی و اجتماعی می‌بینیم...

ژاله اصفهانی (مستانه سلطانی) در سال ١٣٠٠ خورشیدی زاده شد. طبع شعرش از نخستین سالهای نوباوگی شکفته شد و در همان سالهای کودکی، در دوران عروسک‌بازی، نخستین شعرها و سرودهایش را برای عروسکهایش سرود. در سیزده سالگی برای نخستین بار شعری را که سروده بود، بر کاغذ ثبت کرد و آن را با نام ژاله امضا کرد. از آن پس نام ژاله را برای خود برگزید...

 ابونصر محمد فارابی در سال 249 خورشیدی در شهر فاراب که اینک اترار نام دارد و در سرزمین ترکستان (ترکمنستان امروزی) واقع است، زاده شد. پدرش که اصلیت ایرانی داشت، با زنی از ترکان فاراب ازدواج کرده بود و از سرداران سپاه ترکان بود. خانواده‌ی فارابی خانواده‌ای ثروتمند و دارای موقعیت اجتماعی ممتاز بود و در این خانواده‌ی مرفه او رشد و پرورش یافت و ...

باغ شعر سهراب سپهری باغ احساس و عاطفه و اندیشه است، باغ تأمل و بینش، باغ عرفان و ایمان، باغ خواب و بیداری، باغ رؤیا و راز، باغی‌ست در طرف سایه‌ی دانایی، باغی‌ست که در آن احساس و گیاه به هم گره می‌خورند و نگاه و قفس و آینه در آن به هم می‌رسند. باغی‌ست دارای درختان توت و انار...

یکی از ویژگیهای بارز شعر سهراب سپهری نگاه شوخ‌طبعانه و زبان طنزآمیزش است. طنز شعر سپهری طنزی نوازنده و شیرین و روشن است، نه طنزی گزنده و تلخ و سیاه. جلوه‌های طنز را در مهمترین کتاب شعر او- "حجم سبز"- از جمله شعرهای "و پیامی در راه"، "ساده رنگ"، "پیغام ماهیها"، "نشانی"، "صدای دیدار"، "سوره‌ی تماشا"، "ورق روشن وقت"، "ندای آغاز"، "به باغ همسفران" و ...

زن در شعر سپهری نقشی کوچک و حضوری کم‌رنگ دارد. او تنها در ۱۲ شعر از ۱۳۴ شعر کوتاه و ۲ شعر بلندی که در هشت کتاب منتشر شده، حضورش آشکار و روشن است. با این وجود در بعضی از شعرهای دیگر سپهری هم نقش دارد، ولی حضورش تاریک و پنهانی است. سپهری جزو معدود شاعران معاصر است که شعر عاشقانه ندارد، سخن از عشق هم در شعرش نادر است...

 سهراب سپهری در زندگی تنها بود و تنهایی ترد و نازک و ظریف و شکننده‌ای داشت که در شعرش بازتابی شاعرانه یافته است. نگاهی به تصویرهای حاصل از این بازتاب به روشنی نشان می‌دهد که او هم تنهایی‌اش را دوست داشته و هم از آن رنج می‌برده؛ هم به تنهایی‌اش نیاز داشته و هم از آن در عذاب بوده، تنهایی هم او را از خود می‌آکنده و هم از آن احساس خالی بودن می‌کرده است...