نخستین فرمالیستهای روسی معتقد بودند که بین صورت و محتوای اثر ادبی مرزبندی دقیقی وجود دارد و محتوای بشری عاطفهها، احساسها، اندیشهها و بهطور کلی واقعیتهای ذهنی، بهخودیخود، فاقد هرگونه معنای ادبی است و صرفاً زمینه را برای عملکرد "تمهید"های ادبی فراهم میکند. فرمالیستهای بعدی این مرزبندی دقیق بین صورت و محتوا را تعدیل کردند... |