نگاهی به زندگی و شعر بسحاق و شوخیهایش با شعر سعدی و حافظ
1393/5/5

ابواسحاق حلاج شیرازی- مشهور به شیخ اطعمه- در دهه‌های انتهایی سده‌ی هشتم و دهه‌های ابتدایی سده‌ی نهم خورشیدی می‌زیست. بعضی از تذکره‌نویسان نامش را جمال‌الدین نوشته‌اند ولی با استناد به یک رباعی‌اش می‌توان حدس زد که شاید نامش جلال‌ یا جلال‌الدین بوده...


شیر دانشگاه تهران
1393/2/21

یکی از ویژگیهای بارز شخصیت اجتماعی دانشجویان دانشکده فنی دانشگاه تهران در سالهای 1352 تا 1357 که من دانشجوی این دانشکده بودم، غرور بیش از حد و رفتار نخوت‌آمیزشان به عنوان بچه‌فنی بود. این غرور و تکبر به ویژه در دانشجویان سیاسی- چه مذهبی و چه غیر مذهبی- که در دو انجمن اسلامی و فوق برنامه متمرکز شده بودند...


نیما و نظام وفا
1393/1/16

نظام وفا شاعر، ادیب و آموزگار ادبیاتی بود که نیما یوشیج را به راه شعر و شاعری کشاند و نخستین آموزگار راهنمای او در وادی پر پیچ و خم ادبیات بود. در شرح‌حالی که نیما از خودش در نخستین کنگره‌ی شاعران و نویسندگان ایران، در تیرماه 1325، ارائه داد، در این باره چنین گفت...


شعر زمانه و تجربه‌ی شاعرانه
1393/1/16

شاعر راستین سخن‌گوی زمانه‌اش است و شعرش مفهر و نشان زمانه را بر خود دارد. نگاه و نگرش امروزی، زبان و بیان امروزی، درک و دریافت امروزی عنصرهای بنیادینی هستند که شعر شاعر امروز را به شعر زمانه تبدیل می‌کنند. اما مهمتر از همه‌ی اینها عنصر مکاشفه است و...


تصور و تصویر نیما از خودش
1392/11/7

نیما یوشیج چه تصور و تصویری از خودش داشت؟ خودش را چه‌گونه می‌پنداشت و چه‌گونه می‌دید؟ چه برداشتی از شخصیت و زندگی‌اش داشت؟ خود را مأمور انجام دادن چه وظیفه‌ها و رسیدن به چه هدفهایی می‌دانست؟ در این نوشته می‌کوشم تا به این پرسشها بر اساس نوشته‌هایی که او درباره‌ی خودش نوشته و معدود شعرهایی که در آنها خودش را به تصویر کشیده، پاسخ دهم و...


میان گریه می‌خندم
1392/8/28
حافظ باورمند به این باور بود که حتا اگر دلمان از غم خون است می‌بایست چون جام شراب خندان‌لب و خوش‌رو باشیم، نه این‌که تا زخمی و دردی و رنجی نصیبمان می‌شود چون چنگ بنالیم و فغان کنیم...

لافزنی‌های حافظ خودستا
1392/7/22
اغراق نیست اگر ادعا کنم که در میان شاعران فارسی زبان حافظ خودستاترین شاعر است. او به والامقامی شعر آسمانی‌اش و ارجمندی بی‌همتای سخن گوهرینش کاملاً آگاه بود و بر مبنای همین آگاهی به خود افتخار می‌کرد و از سر شوخ‌طبعی و شیرین‌زبانی لاف می‌زد و خود را می‌ستود...

سروش و نقشش در شاه‌نامه
1392/7/14
سروش که صورت اوستایی گویش آن Sraosha بوده، در اصل فرمانبری معنی می‌داده است. در آیین مزدیسنا سروش از بزرگ‌ایزدان بوده و با صفتهای آسمانی، نیک، پاک، پاداش‌بخش، توانا، پیروزمند، دلیر، اهورایی توصیف شده، یکی از وظیفه‌های اصلی‌اش هم این بوده که به بشر رسم فرمانبری از فرمانهای اهورامزدا را بیاموزد و راه پیروی از او را نشانش بدهد...
 

شهریار و نوگرایی
1392/6/30
شهریار اگرچه در مجموع شاعری سنت‌گرا بود و در دامن سنتهای کهن شعر پارسی پرورش یافته بود ولی در سنت‌گرایی اندیشه و شعر او تا پیش از پنجاه سالگی رگه‌هایی چشم‌گیر از نوگرایی دیده می‌شود. او در شعرهایش بارها از دلبستگی و وفاداری‌اش به سنتها وهنجارهای شعر کلاسیک فارسی- به ویژه قالبهای غزل و قصیده- سخن گفته و ...

پورسینا و منطق
1392/6/16
منطق در کنار فلسفه، طبیعیات، ریاضیات، پزشکی و روان‌شناسی؛ حوزه‌های اساسی فعالیت نظری پورسینا را تشکیل می‌دادند و در میان این حوزه‌ها منطق جایگاهی بسیار مهم داشت. در واقع پورسینا، پس از فارابی، مهمترین حکیم منطق‌دان ایرانی، و این‌دو شاخصترین پیروان منطق ارستویی و برجسته‌ترین شارحان و تکامل‌دهندگان آن در ایران بودند...

صفحات: |1| |2| |3| |4| |5| |6| |7| |8| |9| |10| |11| |12| |13| |14| |15| |16| |17| |18| |19| |20| |21| |22| |23| |24| |25| |26| |27| |28|
نقل آثار این وبسایت تنها به صورت لینک مستقیم مجاز است. / طراحی و اجرا: طراحی سایت وبنا