الکساندر پوپ، شاعر و نظریه‌پرداز ادبی انگلیسی در سال ۱۶۸۸ میلادی در لندن و در خانواده‌ای از قشر بازرگانان ثروتمند زاده شد. تحصیلات ابتدایی را از هفت سالگی شروع کرد. در ۱۲ سالگی زبانهای یونانی و لاتینی و در ۱۵ سالگی زبانهای فرانسوی و ایتالیایی را آموخت. در ۲۳ سالگی تحت تأثیر "فن شعر" بوالو، منظومه‌ای پژوهشی با عنوان "رساله درباره‌ی نقد" نوشت و منتشر کرد...

سر فیلیپ سیدنی، شاعر و نویسنده‌ی انگلیسی (۱۵۵۴- ۱۵۸۶) و خالق رمان "آرکادیا" و دیوان تغزلی "استروفل و استلا"، نویسنده‌ی مقامه‌ای به نام "دفاع از شعر" (An Apologie for Poetrie) است. این مقامه فصیحترین و مستدلترین رساله‌ی نظری در ادبیات عصر الیزابت است. سیدنی در این مقامه مبانی نظری شعر انگلیسی زمان خودش را بررسی کرده و ...

 ساموئل بکت، رمان‌نویس و نمایشنامه‌نویس نام‌دار ایرلندی، در سیزدهم آوریل سال 1906 در ناحیه‌ی "فاکس راک" در شهر"دوبلین" زاده شد. تا سال 1928 در دوبلین بود و تحصیلات مقدماتی‌اش را در همین شهر، در مدرسه‌ی "پورتورا رویال"، به پایان رسانید. مدتی در "کالج ترینیتی"، به آموختن زبانهای فرانسوی و ایتالیایی مشغول شد، سپس به تدریس زبان فرانسه پرداخت...

ساموئل جانسن، معروف به دکتر جانسن، شاعر، نویسنده، نظریه‌پرداز ادبی و منتقد مشهور انگلیسی سده‌ی هیجدهم میلادی، در سال ۱۷۰۹ در شهرستان لیچفیلد زاده شد. آموزش مقدماتی را پدرش در کتاب‌فروشی‌اش به او داد و پس از اتمام تحصیلات در زادگاهش، به آکسفرد رفت، ولی به سبب ناتوانی مالی تحصیل دانشگاهی را رها کرد و نخست به آموزگاری و سپس به روزنامه‌نگاری روی‌آورد...

 جان درایدن John Dryden (۱۶۳۱-۱۷۰۰) شاعر و نمایش‌نامه‌نویس نامدار انگلیسی است. او در دنیای ادبیات انگلیسی همان منزلتی را دارد که بوالو در دنیای ادبیات فرانسه دارد. در واقع چیزی که بر ادبیات دورانش حکومت می‌کرد، ذوق و قریحه‌ی او بود. او در مدرسه‌ی سلطنتی وست‌مینستر و کالج ترینیتی کمبریج تحصیل کرد و در سال ۱۶۵۴ به دریافت دیپلم نائل آمد...

جنون همیشه موضوعی جذاب برای ادبیات جهان از سده‌های میانه به بعد بوده و توجه آن را به خود جلب کرده است. دیوانگان و دیوانگی ادبیات را مجذوب می‌کرده و جنون برایش دنیایی پررمزوراز بوده است. ادبیات کنجکاو بوده که به داخل جهان جنون سرک بکشد و بفهمد در آن دنیای اسرارآمیز چه خبر است و چه می‌گذرد...

برتولت برشت (1956 ـ 1898) بيشتر به عنوان نمايش‌نامه‌نويس و بنيان‌گذار تئاتر حماسی و به خاطر نمايش‌نامه‌های عالی‌قدری چون "زندگی گاليله"، "ننه دلاور و فرزندانش"، "زن نيك ايالت سچوان"، "دايره‌ی گچی قفقازی"، "آدم آدم است"، "ارباب پونتيلا و نوكرش ماتی"، "مادر" و ساير آثار نمايشی‌اش مشهور است، ولی او افزون بر اين‌كه نمايش‌نامه نويسی انديشمند و كارگردانی هنرمند بوده...

 نیچه در دومین گام بلند از گامهای سه‌گانه‌اش، به نقد و داوری رو آورد و چکش انتقادش را بر هرکه و هرچه پیش رویش بود و پیش از آن ستوده و احترام کرده بود، فرود آورد. او آزمون بزرگ، دشوار و خطرناکی را آغاز کرد برای واژگونی ارزش‌گذاری‌ها. در این مرحله‌ی اساسی، نه تنها به بررسی انتقادی فلسفه و حکمت و فیلسوفان و حکیمان، و به بررسی انتقادی مردان اندیشه و کنش و نظریه‌های ایشان در این دو عرصه پرداخت...

نیچه از ابتدای جوانی به شعر و ادبیات عشق می‌ورزید واز همان جوانی به سرودن شعر پرداخت. او تا پایان دوران زیستش به سرایش شعر که از سرگرمیهایی محبوب و از نیازهای روانی اساسی‌اش بود، ادامه داد. نخستین پژوهشهایی نیچه، پژوهشهای زبان‌شناسانه- ادبی او بودند. آن‌گاه که هنوز در دانشگاه لایپزیگ، دانشجوی رشته‌ی "زبان‌شناسی تاریخی" (فیلولوژی) بود، به چند بررسی مهم ادبی- زبان‌شناسانه پرداخت...

سال  ١۹١۲ در زندگی ادبی توماس مان سالی مهم بود. در اين سال توماس مان سی‌وهفت‌ساله دور اول نويسندگی حرفه‌‌ای‌اش را كه از سال ١٨۹۷ با انتشار مجموعه داستان "آقای فريدمان كوچك" آغاز كرده بود، با انتشار "مرگ در ونيز" به پايان رساند و پس از چند سال وقفه، دور دوم پويش ادبی‌اش را، با انتشار متن انتقادی "اندیشه‌های يك مرد غيرسياسی" ( ١۹١٨) و نوول "مرد و سگش" (١۹١۹) شروع كرد...