شب یلدای صمیمیت بود
شب میلاد محبتهای جان‌افروز
دور کرسی پر از گرمی و نرمی صفا
جمع بودیم همه
...

نازنین! گذشته بی‌گمان بهار عمر ما و رفته است، آه، آه!
آن بهار دل‌نشین شده تباه.
نیست دیگر از  بنفشه‌های مژده‌آورش نشان.
از شکوفه‌ها و غنچه‌های نوبرانه‌اش نمانده است اثر
...

مثل لاک‌پشت
رفته‌ام فرو درون لاک انزوای دیرپای خود
لاک‌پشت خسته‌ای که یأس کرده‌اش کرخت
لاک‌پشت دل‌شکسته‌ای که کرده کز درون تنگنای حسرتی همیشگی
...

کوچه‌باغی‌ست در آبادی رؤیاهایم
که پر از منظره‌هایی‌ست شگفت
کوچه‌باغی که به سرچشمه‌ی زیبایی می‌انجامد
و در آن رهگذر قلب پر از عاطفه‌ام
می‌رود سوت‌زنان، می‌کند احساس سبکروحی
...

کوچه‌های تنگ قلب من بدون رهگذر چه پرکسالتند!
کوچه‌های بسته‌ای که ره به هیچ جا نمی‌برند
و گشوده نیست هیچ
در تمامی مسیرشان دریچه‌ای به سوی شور زندگی
...

پیرمرد زنده‌دل عصازنان
می‌گذشت از کنار من
چون مرا که بودم آن زمان ملول و غرق غم
روی نیمکت نشسته دید
...

کوری چه تاریکی دلگیری‌ست!
تاریکی بی‌مرز تنهایی
تاریکی بی‌انتهای یأس
تاریکی بی‌روزن حرمان
...

آه ممتدی کشید و سر بلند کرد
دید بادبادکی در اوج آسمان آرزو شناور است
بی‌خیال و خنده‌رو
بر لبان صورتی او نشسته خنده‌ای سبکسرانه و  پر از سرور
...

شد باز ماه آذر
ماهی که عشق قلب مرا کرد زیرو رو
آن سرکش جنون‌زده را کرد رام خود
ماهی که خاطرات مرا سرخ ثبت کرد
...

در قرنطینه غریبانه به تنهایی می‌اندیشم
و به رنجی که بشر می‌برد از غربت زجرآور خود
در قرنطینه چه تنها هستم!
...