دوباره باغ پر از شعر سبز رویش شد.
سرود سرخ شکفتن دوباره شد جوشان.
و باز پیک نسیم
ز دور خوش‌خبر و مژده‌بخش می‌آید
به ما بشارت لبخند و بوسه می‌بخشد
بشارت گل شادی
نوید سبزه‌ی صلح.
نهال سبز رفاقت شکوفه‌باران است.
جوانه‌های دلش جاودانه سرسبزند.
امید می‌روید.
و عشق می‌خندد.
و آرزوی شکوفا شدن برآورده.
و باز هست نمودار
در آن سوی افق آرزو، طلوع بهار.

به دوردست دل‌انگیز رشد می‌نگرم
به بی‌نهایت همواره سبز اندیشه
به باغ عاطفه‌های همیشه بارآور
به راه روشن احساسهای پرتوبخش
میان بیشه‌ی انبوه مهر ورزیدن.
و در نهایت اندوه و ابتدای سرور
به چشم می‌بینم
که باز هست هویدا
سرود از دل سرد سکوت، بالنده
و عشق از دل تاریک و تنگ تنهایی
ز نو نمایان است.
و باز هست پدیدار
در آن سوی افق آرزو، طلوع بهار.

اسفند 1390