[دوستانی که فیلم "زندگی" به کارگردانی کوروساوا را دیده‌اند، حتماً این صحنه‌ی یادمان فیلم را به خاطر دارند که در شبی برفی، "واتانابه" تنها در پارک روی تاب نشسته و درحالی‌که برف می‌بارد، ترانه‌ی "زندگی بس کوتاه است" را می‌خواند. قطعه‌ی زیر را تحت تأثیر این صحنه و با الهام از این ترانه سروده‌ام.]

زندگی کوتاه است
زندگی کوتاه کوتاه است
تا که لبهایت سرخند هنوز
تا که در چشمانت
برق شور است و نشاط
شست‌وشو ده دل و جانت را در چشمه‌ی عشق
غرق امواجش شو
که اگر روز جوانیت به پایان برسد
و اگر خورشید قلب تو را خواب بگیرد در بر
بر نخواهد شد فردا دیگر.

 دی 1392