به راههای رفته فکر می‌کنم
به آن مسیرهای تنگ پیچ پیچ
پر از فراز و مملو از نشیب
که پشت سر به جا نهاده‌ام
...

بهار، شاد و خنده‌رو، به سوی ما روانه است
برای باغ، هدیه‌اش شکوفه و جوانه است
نگاه سبز او لبالب است از شکفتگی
در آن از اشتیاق سبز زیستن نشانه است...

ای تازه بهار! غنچه‌بارانم کن
در فصل شکفتگی گل‌افشانم کن
خشکید درخت جانم از هجرانت
بازآ و دگرباره شکوفانم کن.
...

نشسته بودم و با مرگ می‌زدم ودکا
و تندوتند به هم می‌زدیم مستانه
پیاله‌های پر از آب آتش‌افشان را
سوآل کردم از او:
رفیق! از تو چرا زندگان هراسانند؟...

دوستانی که فیلم "زندگی" به کارگردانی کوروساوا را دیده‌اند، حتماً این صحنه‌ی یادمان فیلم را به خاطر دارند که در شبی برفی، "واتانابه" تنها در پارک روی تاب نشسته و درحالی‌که برف می‌بارد، ترانه‌ی "زندگی بس کوتاه است" را می‌خواند. قطعه‌ی زیر را تحت تأثیر این صحنه و با الهام از این ترانه سروده‌ام.

در قلب هر سکوت سرودی‌ست رازناک
خنیاگر ترانه‌ی افسوسهایمان
سرمی‌کشد از آتش خاموش یادها
ناگفته‌های خاطره را می‌کند بیان.
...